Na een lange busrit en een ferrytochtje van 45 minuten komen we op Fraser Island aan. Het is al donker dus veel verkennen kunnen we nog niet, gewoon wat eten en dan relaxen op de kamer.
We vertrekken om 8 u op de 4x4 bus en we dachten dat we het al allemaal hadden meegemaakt op de weg van Kings Canyon naar Alice maar wat bumpy rides betreft , slaat dit wel alles. Fraser is het grootste zandeiland van de wereld ( beschermd werelderfgoed) en dat betekent dan ook dat er alleen maar zand is. De wegen zijn volledig in zand en daar ploeteren we in vooruit. Het is als één grote attractie in een pretpark! We rijden een uurtje en kruisen het eiland om aan te komen op het strand. Daar valt onze mond echt open want doordat er door het toegenomen toerisme meer auto's rijden, hebben ze van het strand een highway gemaakt ( een snelweg met verkeersregels en al) en het is een drukke weg. Ongelooflijk ! We rijden tegen de vloedlijn aan en de chauffeur doet zijn best om andere auto's en putten te vermijden. Langs het strand staan 2 vliegtuigjes, hiermee kan je een kwartier over het eiland vliegen en krijg je dus een beter overzicht van de bossen , de immense zandduinen ( die over hele bomen gewaaid zijn), de meren , het Maheno scheepswrak enz. Heel apart om eens mee te maken. Op dit eiland leven de dingo's van de zuiverste soort en deze zijn nog echt wild , er staan dan ook overal waarschuwingsborden en er mag alleen gegeten worden in afgebakende gebieden achter hekken. Wij komen er geen tegen omdat ze in deze periode net jongen hebben en dus dicht bij hun nest blijven. We zien heel wat mooie oude bomen die enkel nog hier groeien en dat allemaal op zand, moeilijk te geloven dat hun hele ecosysteem gebaseerd is op zand en de rotte bladeren die voeding vormen voor de vegetatie. Als er (te veel bomen) verdwijnen , verdwijnt hun hele vegetatie.
Fraser island, een aanrader!
De foto's vind je -> hier <-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten